آزمایش زندان استنفورد که در سال ۱۹۷۱ توسط فیلیپ زیمباردو و همکارانش انجام شد، به بررسی تأثیر قدرت و اقتدار بر رفتار انسان در محیطی شبیه‌سازی‌شده پرداخت. این مطالعه که در آن شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی به نقش‌های زندانی و نگهبان تقسیم شدند، نشان داد که شرایط محیطی و نقش‌های اجتماعی می‌توانند به‌سرعت رفتار افراد را تغییر دهند و حتی منجر به بروز خشونت شوند. با این حال، این آزمایش با نقدهای جدی اخلاقی و روش‌شناختی روبرو شد. انتقادات به مواردی چون خطای نمونه‌گیری، فقدان گروه کنترل، و هدایت نامناسب نگهبانان اشاره داشت. در سال‌های بعد، مطالعات مشابهی در استرالیا و انگلستان انجام شد که نتایج متفاوتی را به دست آوردند و خشونت نگهبانان را تأیید نکردند. با وجود این چالش‌ها، آزمایش زندان استنفورد تأثیر قابل‌توجهی بر روان‌شناسی اجتماعی و مباحث اخلاقی پژوهش‌های علمی برجای گذاشت.

در جریان جنگ جهانی دوم، ایالات متحده تصمیم به انجام نظرسنجی از سربازان خود گرفت تا نگرش و احساسات آن‌ها نسبت به جنگ و خدمت نظامی را مطالعه کند. این پژوهش که به رهبری ساموئل استوفر انجام شد، شامل بیش از ۲۰۰ پرسش‌نامه و مصاحبه با حدود ۵۰۰ هزار سرباز بود. نتایج این مطالعات که اکنون در دسترس عموم قرار دارد، تأثیر عمیقی بر علوم اجتماعی گذاشت و به عنوان یکی از اولین نمونه‌های تحقیقات سازمان‌یافته در زمینه جامعه‌شناسی ارتش شناخته می‌شود.