تیم‌‌های کوچک نوآوری می‌کنند و تیم‌های بزرگ توسعه می‌دهند

به نظر شما، پژوهشگرانی که انفرادی کار می‌کنند موفق‌ترند یا کسانی که در قالب تیم فعالیت می‌کنند؟ تیم‌های پژوهشی بزرگتر و کوچک چه تفاوتی در علمکرد دارند؟

فهرست مطالب

زمان مطالعه: 2 دقیقه

نویسنده: علی رجب‌زاده

لینگفی وو1، داشون وانگ2 و جیمز ایوانز3 با تحلیل بیش از ۶۵ میلیون مقاله علمی، اختراع، و پروژه نرم‌افزاری در بازه زمانی ۱۹۵۴ تا ۲۰۱۴، به بررسی تأثیر اندازه تیم‌های تحقیقاتی بر خلاقیت و نوآوری پرداخته‌اند و در این میان نزدیک به ۴۵ میلیون مقاله برای بررسی توسعه علم بررسی شده است.

سؤال اصلی این بوده است که آیا تعداد اعضای یک تیم پژوهشی می‌تواند میزان خلاقیت و اثربخشی آن را تحت تأثیر قرار دهد؟ یافته‌ها نشان می‌دهد که در طی این سال‌ها، تیم‌های پژوهشی به تدریج بزرگتر شده‌اند؛ و این رشد ناشی از تخصصی‌تر شدن حوزه‌های علم، پیشرفت فناوری‌های ارتباطی و پیچیدگی فزاینده مسائل جهان مدرن است. افزایش این پیچیدگی‌ها باعث شده که پژوهش‌های بین‌رشته‌ای محبوبیت بیشتری پیدا کنند، زیرا حل مسائل نوین مستلزم همکاری دانشمندان از رشته‌های مختلف است.

داده‌های این پژوهش از سه منبع اصلی پایگاه داده «وب آو ساینس» برای مقالات علمی، اداره اختراعات و علائم تجاری ایالات متحده برای اختراعات، و پلتفرم «گیت‌هاب» برای پروژه‌های نرم‌افزاری گردآوری شده‌اند. تحلیل اینداده‌ها نشان داد تیم‌های کوچک، در مقایسه با تیم‌های بزرگ، نقش پررنگ‌تری در خلق نوآوری‌های جدید ایفا می‌کنند. برای نمونه، نتایج تحقیق حاکی از آن است که پژوهشگرانی که به صورت فردی فعالیت می‌کنند، ۷۲ درصد بیشتر از تیم‌های ده‌نفره احتمال دارد که نوآوری‌های شاخصی ارائه دهند. از سوی دیگر، تیم‌های بزرگ در توسعه و بهبود دانش موجود عملکرد بهتری دارند.

نکته جالب اینجاست که آثار تولید شده توسط تیم‌های بزرگ، به دلیل هماهنگی بیشتر با جریان‌های علمی معاصر، بلافاصله پس از انتشار توجه و ارجاع بیشتری دریافت می‌کنند؛ اما آثار تیم‌های کوچک‌تر، هرچند با تأخیر مورد توجه قرار می‌گیرند، تأثیری عمیق‌تر و پایدارتر دارند. این الگو به‌ویژه در آثار برندگان جایزه نوبل مشاهده می‌شود که معمولاً از دل تیم‌های کوچک بیرون می‌آیند.

رفتار تیم‌های بزرگ و کوچک در مواجهه با پیشینه پژوهشی نیز تفاوت‌هایی را نشان می‌دهد. تیم‌های بزرگ تمایل بیشتری به ارجاع به پژوهش‌های جدید و پربازتاب دارند، در حالی که تیم‌های کوچک به آثار قدیمی‌تر و کمتر شناخته‌شده ارجاع می‌دهند. این نگاه عمیق‌تر به گذشته و توجه به ادبیات کمتر مورد توجه، به نوآوری‌های بیشتر در تیم‌های کوچک کمک می‌کند.

در نهایت، این پژوهش نتیجه‌گیری می‌کند که هر دو نوع تیم‌—کوچک و بزرگ—در پیشبرد علم نقش مهمی ایفا می‌کنند. تیم‌های کوچک با نوآوری‌های جسورانه و کاوش دقیق‌تر گذشته، مسیرهای جدیدی را در علم و فناوری باز می‌کنند؛ در حالی که تیم‌های بزرگ با گسترش و بهبود یافته‌های موجود، به تثبیت و تکامل حوزه‌های علمی کمک می‌کنند. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد پیشرفت علم و تکنولوژی بدون همکاری‌های تیمی (بزرگ یا کوچک) دشوار است.


منبع

Wu, L., Wang, D., & Evans, J. A. (2019). Large teams develop and small teams disrupt science and technology. Nature, 566(7744), 378–382. https://doi.org/10.1038/s41586-019-0941-9

پاورقی

  1. Lingfei Wu ↩︎
  2. Dashun Wang ↩︎
  3. James A. Evans ↩︎

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب پیشنهادی

image
ادامه مطلب
image
Screenshot 2024-10-04 at 2.25